blandzia - komentarze
Promyczek światła
Padł na mą duszę,
Delikatnie przenikał
Do serca.
Dał mi nadzieję,
I sił wiele.
Pokazał drogę,
Dał wskazówkę.
Tylko ja…
Boję się kroczyć tą ścieżką,
Upadku na drodze się boję.
Boję się, że nie dam rady,
Boję się myśli moich… .
W konflikcie serca i umysłu żyję
Serce wie-nie zapomni,
Serce krzyczy- nie minie.
Umysł nie chce już aby serce cierpiało
Chce wygnać Ciebie z niego…
Namawia serce „daj sobie spokój”-
Ale serce nie słucha.
Ten promień dał mu siłę,
By trwać mimo wszystko.
Ciekawe czy powie kiedyś
„miałeś rację umyśle...”
Eh...napisałąm ten wierszyk dawno temu...ale dopiero teraz pomyslalam o tym by dac go tu, na tego bloga...no coz. A ja nadal nie wiem co zrobilam zle...